Weekje Nederland

Dit keer maar eens op de zaterdag avond in de pen geklommen om ook maar een verslag te maken van mijn weekje Nederland, want tja, waarom zou je hier niet bloggen, terwijl je toch best wel wat te bloggen zou kunnen hebben?

Hier loop ik alleen niet met mijn camera de hele tijd op zak en schiet ik overal foto's van. Toch blijft het feit er dat ik ook hier wel wat mee maak, wellicht iets minder apart, meer dingen die tot aller verbeelding spreken.

Vandaag was ik bijvoorbeeld weer eens in de Albert Heyn.

Tja..... bekend he?

Daar hoef ik geen 3 alinea's aan te besteden met het omschrijven van zo'n supermarkt. Waarom heb ik het uberhaupt daar wel gedaan?
Of waarom doe ik het hier juist niet?
Mijn Albert Heyn (op 't Gelderlandplein) heeft namelijk van die zelfscanners, erg leuk, makkelijk en snel. Je kan natuurlijk ook nog eens leuke grapjes uithalen, scanners wisselen van mensen, producten extra scannen bij onoplettende mede-scanner-gebruikers, enz enz.


Maar nee, het is heerlijk om weer even terug te zijn in Nederland.
Jawel, het ontvangst commitee was wat anders samengesteld dan verwacht. Het bestond namelijk uit een douanier...... "meneer, waar komt u vandaan?" was zijn vraag.
Uit China natuurlijk..... kan je toch wel zien, ik reis nu met 1 grote koffer, 1 propvolle trolley en een laptoptas, mijn rugzak had ik in mijn koffer gepropt, om maar te proberen om met zo min mogelijk stuks te kunnen reizen.

En jawel hoor..... zo'n nieuwsgierige knakker, benieuwd wat ik allemaal in deze 3 koffers had weten te proppen.

En jawel, 3 kilo thee, 8 echte Chinese Mont Blanc pennen, 3 horloges, 2 nieuwe kostuums, 7 nieuwe overhemden, 2 beschilderde rollen op zijde, en en en.....

ja, ook nog 3 sloffen sigaretten, of waren het er toch 4? Geen idee, alles lag los in de koffer.

De pennen had ik uiteraard al overal gestopt, in elk kostuum een pen, in elk schrijfblok een pen en waar maar een pen voor nodig kon zijn, of handig zou zijn, had ik zo'n mooie glimmer gestopt.

Maar goed, na een half uurtje al mijn souvernirs tonen aan de gastvrije en nieuwsgierige douanier, mocht ik na betaling van 30 euro mijn weg naar de uitgang vervolgen. Ja..... 30 euro voor 1 slofje sigaretten te veel. Ach, hij vroeg nog of het 2 sloffen waren die ik mee had, waarop ik had gezegd dat dat wellicht wel zou kunnen. Vooral niet bevestigen dacht ik, laat het maar in het midden, kan hij je daar nooit op pakken. En inderdaad..... de sloffen in China (15 euro voor 20 pakjes) waren dus iets duurder geworden, maar nog steeds goedkoper dan hier, dus prima. Blij dat hij niet al die andere dingen wilde belasten of zelfs in beslag wilde nemen. Ik kwam dus goed weg.......of kwam ik nu eigenlijk goed thuis?

Inmiddels waren dus alle vrienden, bekenden, collega's en de bijbehorende spandoeken al van Schiphol vertrokken en stonden alleen 2 ouwe besjes nog op het vliegveld, mijn paps en mams!

De schade van de douanier kon ik thuis dus weer snel herstellen. De souvernirs konden dus nu uitgepakt worden, de verhalen erbij verteld worden en jawel...... ik kreeg weer eens een aardappel te zien. Joh, wat zien die dingen er eigenlijk raar uit, bah........ dat lust ik vast niet..... doe mij maar een paar eenden voetjes!

Maar nee, geen ontkomen meer aan........ hollandse pot!