Nog eendje dan!! Afscheid van Azië

Beijing, 22 mei 2008, 0.07u 's nachts.

Over zo'n 6 uur gaat mijn wekker en mag ik mij op gaan maken voor mijn laatste paar duizend kilometer, richting Amsterdam. Heerlijk, een rechtstreekse vlucht van de KLM, maar wel natuurlijk netjes met de beentjes in de nek.
Waarschijnlijk echt met de beentjes in de nek, want mijn handbagage overschrijdt echt elke grens. De spullen die ik 3 weken geleden allemaal netjes in een grote koffer heb weten te proppen, zitten nu nog meer gepropt in een prachtige authentieke Singaporese trolley. Deze trolley zal ik proberen om als handbagage mee te nemen, maar goed..... de Nederlandse dames van de KLM zullen waarschijnlijk ook niet achterlijk zijn. 30 kilo aan handbagage is natuurlijk wat veel.

Ik zal ze netjes vertellen dat ik gewoon een paar kilootjes aardappelen mee heb genomen, een paar kaasjes en dat soort onzin..... ja, juist, alsof ik met de KLM-caravan op pad ga.

Mijn koffer waar ik mijn reis mee begon staat eigenlijk op knappen, daarom durf ik er niet al te veel meer in te doen (zit toch tot het randje vol) en de charmes van de Chinese dames heeft mij weten te verleiden om zo'n 50 kilo thee mee te nemen..... wel nee, daar doet de Nederlandse douane vast niet moeilijk over.
Ik ben immers ook met de nodige "goods to declare" van China naar Singapore en weer terug gereisd. Wat moet je trouwens zeggen in China als je met een "nepper" weer het land in komt reizen, terwijl je die in China hebt gekocht??? Ik kom hem terug brengen?? Geen idee.

Wat ik op de luchthaven van Beijing verwachtte gebeurde trouwens niet. Ik hoefde niet als enige witte aap op de vlucht van Singapore naar Beijing mijn koffer te openen, iets wat ik in Shenzhen wel moest. Toen liep ik nog met een kilo of 5 aan stroopwafels, die gelukkig niet ontdekt werden (leve de tassen van de Appie!)

Vandaar dat mijn koffer wat lichter is........ ik ben die berg stroopwafels kwijt.

Tja, vanochtend snapte ik waarom ze mij het avontuur van gisteren hadden aangedaan. Ik kwam hier netjes met 3 zakken stroopwafels maandag binnen zetten, maar na het nemen van een hap van de eerste stroopwafel van mijn reis, vanochtend, kon ik begrijpen dat ze mij de Alfred Jodokus Kwak Voetjes hadden aangedaan.
Stroopwafels die stroop van de wafel er boven of onder bevatten.... hmmmm, ach, beter dan wat zwemvliesjes......

Ze gaven vanochtend pas toe dat ze deze lekkernij nog nooit eerder hadden besteld, omdat de meeste westerlingen niet eens een stukje zeekomkommer durfden te eten. Ze hadden van hun trainer dus een andere indruk, alsof ik de alleseter, de durfal was, open stond voor nieuwe indrukken en nieuwe smaken..... Ja, opzich wel, maar om dan met een paar zweetvoeten aan te komen zetten......

Het heeft in iedergeval wel voor hilariteit gezorgd.

Vandaag heb ik daarom ook erg veel lol gehad. Je opent je mail en jawel..... een droge mail van je eigen vader: "Wat staat er morgen op het menu of wordt je verrast met een afscheidsdiner. Je kan ook een badeend vragen , maar dan moet je hem wel heel dun snijden en goed laten garen voor het nuttigen."

Tja.... da's al een goed begin.

Trouwens..... ik heb heerlijk op mijn kussen liggen snurken gisteren! Elke avond komen ze hier met de "Kussen service" en nee.... niet om even een potje te staan zoenen met elkaar, maar we hebben hier keuze uit maarliefst 6 verschillende kussens. En jawel..... je raad het al, vanochtend had ik dus door dat ik op een kussen gevuld met eendendons de hele week heb liggen slapen.

Ook de droge, gort droge sms-jes van mijn lieftallige collega Paul waren weer erg hilarisch, maar ja.... zie die maar eens in een training te vertalen tot een leuke grap.... lastig lastig lastig.

Paul is mijn "team lead" bij QNH en 1 van zijn taken, naast zijn normale rol is om te waken over mijn welzijn. Tja, daar hadden we al meer woordgrappen over gemaakt met elkaar, zoals:
ja, dat kan wel zijn,
Laten we wel zijn,
welzijnswerker,
enz enz

maar vandaag was hij weer bijzonder scherp. Hierbij een overzicht van de sms-jes die ik vandaag mocht ontvangen. Je vraagt je bijna af of het "wel zijn" taak is om dit allemaal te versturen maar goed...... ja.... weer een "welzijn" grap.... oef..


Paul: Alle eendjes op een rij vandaag?

Paul: Je bent vandaag goed gebekt, geen gesnater in de klas?

Paul: Wat ook helpt is om kwik in die bekjes te kwakken. Stopt het gekwek lekker snel.

Paul: Ga je met de Peking Express of via de Chinese Muur?



Ik denk dat ik dus morgen met een MacDonald Duckglas richting Nederland vlieg, want het wordt tijd om mijn vleugels uit te slaan, te stoppen met mijn gesnater.... anders kan ik morgen melden dat ik een druppel later kom.....


Ik heb trouwens nu de instellingen van mijn blog kunnen aanpassen, mocht iemand wat op z'n (eenden)lever hebben, dan kan er nu door iedereen gewoon gereageerd worden op de blogs!


Ja, het is tijd om hier het lichtje uit te doen en morgen met frisse moed de files van Beijing te gaan trotseren. Zojuist de wake-up call bestseld en even geïnformeerd of ik een taxi kon bestellen en jawel..... om 7.45u word ik opgehaald met............een lelijk eendje......

Ik wil natuurlijk wel in "stijl" dit land verlaten.

Wie interesse heeft in een kopje chinese thee, een mooie chinese art tentoonstelling wil komen bezoeken, die nodig ik bij deze uit om binnenkort eens even langs te waggelen in het Amstelveense!

En voor nu.... kwak ik mijn laptop dicht en houd ik even mijn snater, ik ga nog even genieten van mijn heerlijke bed, met een dekbed en kussen gevuld met eendenveren, en natuurlijk....... dat allemaal in mijn eendje!!



Michel