Vandaag was de training begonnen in Beijing. Met 7 man in een kamertje van zo'n 2 bij 3 meter, da's zweten. Maar goed, daar vertel ik later wel meer over.
Het meest werd ik gegrepen door de gebeurtenis na de lunch. Tijdens de lunch hadden we het al over de aardbeving daar gehad. De hulp die de chinezen nu zelf bieden is het doneren van geld, kleding, ieder draagt zo zijn steentje bij.
Om 14.28u stonden we weer op onze verdieping in het WTC van Beijing. Men had gevraagd of we wellicht de training rond 14.40 konden hervatten, omdat ze graag met iedere andere aanwezige in China, de slachtoffers van de aardbeving wilden herdenken.
Dat kan je uiteraard niet weigeren, nee, daar hoor je ook respect voor te tonen. Dus ik heb mij niet terug in mijn kamer getrokken. Ze hadden aangegeven dat ik best door kon, als ik dat zou willen. Nee, ik werk niet door, ook ik wil mijn respect tonen, al zou het alleen voor het fatsoen zijn.
Vanaf onze verdieping, de 35e etage, hebben we echt een prachtig uitzicht over een groot deel van Beijing. En om 14.28u gebeurde het...... Iedereen draaide zich naar het zuid westen, de richting van de ramp. Op kantoor doodse stilte, maar het geluid wat de stad deze 3 minuten lang onafgebroken maakte, was ook hier goed te horen.
Massaal gingen alle, maar dan ook echt alle auto's stilstaan. Een snelweg van 10 banen, die vlak langs het gebouw loopt stopte, de straat er omheen ook, de andere straten, ja.... alles, echt alles en iedereen was even voor het moment stil gaan staan. Niets geen polietie die het verkeer stil legde, nee, alsof men op commando het allemaal hadden begrepen, 14:28u is bijna begonnen, dus ga ik stiltaan.
Het moment van de ramp een week geleden werd met een soort luchtalarm aangekondigd. De sirenes kon je horen en onmiddelijk begonnen alle auto's en bussen tegelijk op de claxon te drukken. Iedereen heeft dat 3 minuten lang gedaan, deze metropool stond voor 3 minuten echt helemaal stil, 3 minuten geen beweging, zelfs in een foto zit meer beweging, nee deze 3 minten geen speld horen vallen, 3 minuten geen mobieltje wat afging, 3 minuten groot respect!
Terwijl je je in Nederland nog wel eens kan ergeren aan het feit dat er nog eens mensen vergeten om op 4 mei om 20u even 2 minuten stil te zijn, van niet meedoen was absoluut geen sprake, iedereen deed mee. Geen kuchje niets op kantoor, en buiten was er geen enkele claxon die maar even haperde. Alle mensen op strat stonden stokstijf, met het gezicht dezelfde richting op, geen auto reed, geen fietser, geen voetganger, niets maar dan ook niets bracht niet het respect op.
Dit was vandaag zo een ontzettend kippenvel moment. De saamhorigheid is hier enorm groot, hoe men hier mee omgaat, dat moet je eigenlijk vanaf dichtbij bekijken, moet je hier zien, pas dan besef je het pas voor een klein gedeelte, want ik denk dat er nog veel meer is.
Alleen al de 16 miljoen mensen hier in Beijing stonden met alle 16 miljoen 3 minuten stil. Dat lukt ons nooit. We zouden ons eigenlijk moeten schamen. Ik heb grote bewondering gekregen voor de manier hoe saamhorig en respectvol deze mensen hier zijn. 3 minuten lang een bewegingsloos China.
3 minuten lang ademloos kippenvel hebben, dat was mijn moment in Beijing.
Zie daarna maar eens een training weer op te pakken. Nee, dat kostte moeite.
Maar deze 3 minuten......
Beijing, 19 mei 2008, 14:28u - 14:31u
Geen opmerkingen:
Een reactie posten