Vrouwtje theelepel

Vandaag eens heerlijk uitslapen……dacht ik. Maar nee, rond 8u was ik alweer wakker en de bouwvakkers hier in de buurt waren al vrolijk aan het werk. Voor de mensen die richting Beijing gaan om daar de Spelen te bewonderen hoop ik dat het allemaal op tijd af is. Dat je niet in een hotelkamer slaapt zonder gevel, want ze zijn hier nog druk druk erg druk bezig!

Vroeg uit de veren, struikelend over mijn aankopen van gisteren. Oeps…. Bijna vergeten, maar inderdaad… best wel een hoop thee. Zal ik een eigen kopje zetten…. Nee, ik ga maar douchen en richting beneden, straks loop ik het ontbijt nog mis…..

Na het ontbijt direct de benenwagen gestart en richting de pin automaat gelopen. Ja…. Daar stond ik gisteren ook al, maar na mijn avontuur met Yen had ik dringend behoefte aan cash…… rondlopen met 10Y (een euro) is niet echt handig.
Na de ontmoeting met de lokale ATM dus weer richting hotel en met de taxi naar de Forbidden city. Volgens Yen was het een uurtje lopen….. zelf schat ik wel wat langer in. De schaal op de kaart was wel wat erg vertekenend dus. Kortom… een dik kwartier over 1 van de 5 ringen van Tokio gereden. En jawel… ik werd gedropt bij een gate die dus niet voor bezoekers was. Handig dus. Maar…. Ook hier stonden ze natuurlijk klaar met de nodige verkoopwaar, van boeken over de verboden stad, tot en met de allernieuwste modelletjes van Lolex enz.

Na een wandelingetje om de muur van de verboden stad eindelijk aangekomen bij de toegangspoort. Kaartje gekocht en jawel, net als een half miljoen chinezen de stad in. Overal zie je van die gidsen zo’n vlaggetje ophouden, lekker herkenbaar voor iedereen dus je kan je groepje nooit kwijtraken. Ook hier werd mij een aantal malen een gids aangeboden en dat heb ik maar afgeslagen. Ik was op missie…. Had veel te doen, druk schema en tijd voor hele lange verhalen (ervaring met Yen en haar leermeester) had ik daarom niet. Ik moest gewoon snel(ler) dan een gids kon gaan .En jawel, na 2,5u verboden stad ben ik weer buiten gekomen. Na een tijdje had ik het eigenlijk wel gezien, alles is in dezelfde stijl gebouwd en ziet er allemaal even prachtig uit. Wel een erg mooie plek om te zijn, alleen met zoveel mensen…… het lijkt het Van Gogh op zondag ochtend wel bijna.

Dus….. op naar buiten. En jawel….. weer een chinese die mij aansprak. Waar ik naar toe ging, waar ik vandaan kwam (mens, kijk eens achter je!). Ok, het is zondag, Mich, even ontspannen…. Dus…. Jawel, toch een babbeltje. Zij was verpleegster in een ziekenhuis, maar na een tijdje vertelde ze ook allerlei dingen over kikkers, tijgers en andere dieren. Beetje alternatieve geneeskunde…. In een ziekenhuis??? Hmmmm, ik wil hier dus niet in het ziekenhuis belanden. Straks ligt er één of andere tijger mijn wonden te likken, wordt mijn been gespalkt met behulp van de slurf van een olifant en heb ik allerlei kikkers in mijn bed tegen allerlei andere kwaaltjes. Nee….. als dat zo was, had ik mij wel voor de leeuwen geworpen in Singapore.
Maar goed, ook deze dame bleek weer prima te kunnen gidsen. Profiteer daar maar van en accepteer de wat aparte babbeltjes… Vanaf de forbidden city heeft ze mij meegenomen door een kleine wijk met allemaal kleine (lagere) woningen. Hier wonen voornamelijk hooggeplaatste functionarissen, want deze plek in de stad is niet te betalen (90.000Y = 9000 euro per m2!!!). Deze ambtenaren kunnen het wel betalen en wonen hier in een soort compound eigenlijk.
Kleine straatjes, aparte bouw, erg mooi ook om te zien. Her en der wat renovatie werk. En op een binnenplaatsje (gevraagd of ik mocht fotograferen maar dat hadden de mensen liever niet) uitleg gekregen over wat ze aan het doen waren.
Ze waren een soort huisje op de binnenplaats aan het herbouwen. Heel vroeger (tot een jaar of 3 geleden) werden de chinese meisjes binnen gehouden tot ze trouwden. Ze mochten de 2e muur niet verlaten, laat staan de eerste. Daarom werd er voor de dochters een soort huisje gebouwd op de binnenplaats, waar ze woonden. Daar deden ze handwerken, naaien, schoenen en kleding maken, en maakten ze muziek. Ze mochten helaas niet hun eigen huisje verlaten. Zo’n 3 jaar geleden is dat zo’n beetje afgeschaft hier in China. Nee, ik zit maar te dollen, is geen 3 jaar geleden, ze zitten er nog steeds. O nee….. ze mogen al jaren en jaren vrij rondlopen. En dat is handig…..want dan lopen er opeens allemaal gidsjes rond! Wandelende Lonely Planets die je alleen even moet bedanken door………..
Jawel……… of ik een thee ceremonie wilde….. nou vooruit…. Eentje dan. Om de hoek van deze wijk lag een thee huis. Hier kwam de keizer vroeger en iedereen die er dan maar per ongeluk binnenstapte…….. werd vermoord. Tja…. Je moet ook niet al te amicaal worden met de keizer!
In dit theehuis van de keizer hadden ze trouwens vorstelijke prijzen! Kamerhuur (voor hoe lang???) was 100Y en de ceremonie bleek ook 100Y voor 2 personen te zijn. Ok, vooruit, we zitten toch al, de thee staat al op, maar goed….. is wel wat prijzig.
En toen ging het mis…

Het ritueel was begonnen en de thee werd weer op dezelfde manier als gisteren gepresenteerd.
Na het eerste smaakje kwam het tweede smaakje, toen het derde smaakje…… en toen vroeg ze hoeveel we wilden drinken….. zo hollands als ik ben informeerde ik even naar de prijs…. 100Y per smaakje…. Ehm… maar dit is toch de thee ceremonie, dit zit toch bij die 100Y inbegrepen??? Niet dus…
Kortom, de 2 kleine kopjes die we van elke smaak al ophadden bleken dus per smaak per persoon 50Y te hebben gekost. Okee, dus voor zo’n klein kommetje met thee, die 3 slokken betaalde ik dus 2,5 euro per smaak, per persoon?? Ehm….. laten we dan nu maar stoppen….
En dat mocht dus eigenlijk niet. We hoorden of 6 of 9 thee te drinken…. Ehm…. Nee, ik ga echt niet voor 60 euro thee wegtikken hier terwijl ik vorige week voor dat geld al dronken was geworden van een hele fles Moët & Chandon! In Singapore was het bier even duur als de champagne….tja, dan maar champagne, maar dat de thee zo duur hier was…. Oef………
En jawel, onze gids bestelde ook nog even vrolijk een blik vol met de laatste thee. Wel echt een fantastische thee, by the way, maar ehm….. daar gaat gekke Gerrit niet voor betalen. En jawel…. 4 smaken mocht ook, Ying en Yang…. Alles moet even zijn……. Nou…. Het zal mij om het even zijn…. Ik moet aan mijn Yen denken, anders is dat niet meer in balans.
En zo geschiedde. …. Mijn gids probeerde het nog wel om mij te laten betalen voor de thee, maar….. uiteindelijk betaalde ze zelf. Tja…. Ik had al genoeg thee gekocht en ik wilde hier niet nog eens bijna 40 euro voor heerlijke thee betalen als cadeautje voor haar… nee, die kon ze mooi in haar (thee)zak steken….. je betaald zelf maar. Ik ga thuis na een tijdje wel weer over op de PickWick…. Ok, deze thee is echt fantastisch, maar nee, ik had er mijn buik van vol. We mochten van het laatste smaakje wel enorm veel drinken, dus inderdaad….. Michel zat daar vrolijk een kommetje of 30 weg te tikken….. benieuwd natuurlijk of de smaak zou veranderen en of ik toch misschien niet high zou worden van deze thee. Nee…. Er gebeurde niets!!



Ja, het afscheid tussen mijn theeleut en mij vond plaats. Zij nam de bus weer richting…. Haar huis en ik nam de taxi richting the Temple of Heaven!
Prachtig park, mooie paden, mooie bomen en een stuk rustiger dan the forbidden city. Hier heerlijk rond gelopen en uiteindelijk ook de tempel ingegaan, o nee, ingekeken. Naar binnen mocht niet, maar je kon wel fotograferen van binnen. Dat heb ik mij niet laten ontnemen, want dat was werkelijk prachtig. Zoveel moois gewoon in de buitenlucht eigenlijk. Ik vraag mij af hoe dit hier allemaal zo prachtig blijft met al die smog.




Hier werd ik natuurlijk ook weer lastig gevallen door een dame die vroeg of ik naar haar Chinese kunst wilde komen kijken….. NEE! Had je gisteren maar moeten komen… ik ben al voorzien! Uiteindelijk ben ik toch maar even langs gelopen en ik kon erg tevreden zijn. De kunst die ze hier verkochten was schreeuwend duur (gewoon hard genoeg een tiende van de prijs bieden, dan lukt het vast ook wel) en lang niet zo mooi eigenlijk. Tja…. Ik was gisteren natuurlijk ook bij de Chinese Vincent van Gogh (hij had nog wel 2 oren trouwens) of de Chinese Rembrandt geweest. Hoop dat hij snel ….. nee, ik hoop dat hij nog lang leeft!




Maar goed, toch kon ik best tevreden zijn na vandaag. De thee prijs die mijn gids hier moest betalen lag nog boven de prijs die ik zelf gisteren met Yen af had moeten rekenen, dus ik had niet het gevoel dat ik afgezet was, ondanks dat het best wel een kapitaaltje thee is wat ik hier heb.
Ik hoop er morgen wat van terug te verdienen als ik met mijn stroopwafels op de proppen kom….als gift…..


Net wat gegeten in het hotel, heerlijk aan de sushi gezeten en natuurlijk geen thee gedronken. Mijn voorkeur gaat nu natuurlijk uit naar echte kwaliteitsthee….. niet naar een builtje pickwick gruis….. ;-)

En toch werd ik nieuwsgierig net….. wat kost die thee eigenlijk. En jawel…. Via www.pickwick.nl nee, via www.enjoyingtea.com heb ik wat uitgevonden, oeps, dat spul is dan ook enorm duur! Een onsje van mijn Ginsen Oolong tea kost 45 euro en de Pi Lo Chun tea kost rond de 55 euro voor een onsje. Ik heb hier rond een kilo aan thee schat ik…. Hmmmm….. rondje marktplaats maar doen denk ik ;-)


Kortom…. Ik kan weer met een gerust hart gaan slapen en morgen fris en fruitig aan de thee, ehm, aan de training beginnen.
Ik heb er zin in! Nog 3 dagen hier eigenlijk de koffer inpakken, het gewicht goed verdelen (hoop mijn 2e koffertje de cabine in te mogen nemen, want dan kan ik die even lekker vol met aardig wat gewicht proppen, schat dat er op de reis van Singapore naar Beijing al zo’n 10 kg in zat….. nu nog terug naar huis zien te komen……

En nee…… ik laat geen thee achter, geen kostuums…. Desnoods ga ik met de captain zelf aan de thee terwijl we vliegen, maar alles gaat mee!

Morgen meer over hoe de training hier gaat, ik ben erg benieuwd wie ik morgen in mijn klas heb zitten.

Voor nu….. jullie nog een fijn beetje weekend…. Ik ga op mijn kussen gevuld met jasmijn thee liggen…..