Beijing

Vandaag werkt mijn blog niet, althans…. Ik hoop dat hij niet werkt nu, maar dat ik straks toch dit bericht kan posten.

Inmiddels ben ik in Beijing aangekomen. De Nederlanders gisteren even gevraagd of ze mij vanaf 23u NL tijd wakker konden bellen en jawel….. netjes om 5u kwam de eerste beller door!
Gedouched, rest van de koffer ingepakt en op naar het vliegveld. Vaarwel Singapore!

Beijing is zo’n 6u vliegen vanaf Singapore en tijdens de vlucht bleken we wat te slingeren. Volgens mij kunnen ze bij Air China niet echt recht vliegen. Of wilden ze even over het getroffen gebied heel vliegen, om zich er even zeker van te maken dat er echt daar flink wat aan de hand was? Ik heb geen idee. Maar goed, de landing werd veilig ingezet en direct viel mij 1 ding op……. Smog……

Vlak voordat we echt landden kon ik pas zien wat er op de grond gebeurde. En dat voor een paar honderd meter, de rest…… in rook gehuld!

Na de nodige scans met goed resultaat te hebben afgelegd (o.a. de temperatuur scan) mocht ik weer verzamelen bij de douane. Dit keer ging het soepel, Beijing is aan het oefenen voor de spelen. Een nieuwe terminal op de luchthaven, hyper modern en echt prachtig, de detectie portalen boven wat doorgangen (voor mocht je op eens toch verhoging hebben gekregen) en jawel…. Mijn stempels weer gekregen!
Op naar de koffers!
Koffers gehaald en jawel…… waar is mijn plaatje….. toooooo theeeeeeee hotel….. ehm… niets….. nog een keer: toooooooooo theeeeeeee hotel!!!!!!!!!!
Nog niets…… we zijn maar gaan rijden en ondertussen riep hij de centrale op. Ik had het nummer van het hotel gegeven en jawel…. Na een minuut of 10 kregen we reactie. Hij wist waar hij naar toe moest!
Ik had zo’n vervelende taxi chauffeur die ook af en toe eens ging inhalen over de vluchtstrook, niet echt door had dat er anderen voor hem zaten en ook een gehele velg wist hij te nauwer nood te ontwijken. Dat ging dus prima!

Het Traders hotel hier ligt naast het (toekomstig) hoogste gebouw van Beijing, vlak naast het WTC hier en zit eigenlijk midden tussen de bouw werken in. Lag dus al een briefje op mijn kamer (naast de gele en de rode appel) dat het wat lawaaiig kon zijn af en toe. Tja…. Beijing probeert alles nog even af te ronden voor de spelen…… wat ze niet gaat lukken, als ik het zo bekijk.
Ok, kamer is prima, ruimer dan Singapore en weer een tweepersoonsbed, ipv 2 eenpersoons bedden.
Niet dat ik het nodig heb….. maar ik lig graag dwars…

Na een half uurtje had ik mijn kamer ook wel gezien en met de Lonely Planet van China onder mijn arm ben ik het hotel uitgestapt. Op naar de hoofdstraat hier, zo’n 300m lopen. Daar aangekomen nog geen 5 passen gezet of Jen liep voorbij. Of ze mij kon helpen, of ik wat zocht. Ehm…. Tja, hoever zit ik van de verboden stad af?? O, da’s een uur lopen….. op de kaart lijkt het 3 blokken verderop.
Beetje staan babbelen met Jen en wat informatie van haar proberen te krijgen wat ik echt moest zien. Jen was de eerste Chinees die echt lekker Engels sprak!
Of ik wel eens een echte thee ceremonie had gezien, of ik Peking Duck al eens had gegeten, of ik van Chinese kunst hield…. Kortom… Jen werd mijn tourguide voor vanavond.
Ik stapte pas om 17.30u het hotel uit, dus er was slechts een avond over.
Jen nam mij mee een soort flat gebouw binnen. Hier was ik zelf dus nooit binnen gestapt. En jawel… binnen allerlei gangen, deuren, gesloten en soms open. En na een paar gangen kwamen we aan bij het theehuis. Voor 50Y (nog geen 5 euro) konden we een thee ceremonie doen. En natuurlijk….dat wilde ik eens meemaken.
Kortom, Jen en ik gingen aan de thee.
Maar niet voordat we….. het ritueel uitgelegd gekregen hadden. Zij doet die waarschijnlijk wekelijks, maar voor mij was het de eerste keer. Dus….. daar gingen we:
Het eerste beetje water wordt gewoon opgegoten in het theepotje waar we thee uit gaan drinken, dan gieten ze het over in het thee glas, vanwaar we de thee in onze kommetjes straks gaan schenken…. Van de glazen theekan naar de vingerhoedjes en met een soort spatel werden de vingerhoedjes in de kommetjes geleegd….. die werden weer over het aardwerk potje gegoten, zodat ook de buitenkant werd verwarmd.

En nu…… teatime!

Dus even niet…… eerst wat gymnastiek! Het eerste kopje werd ingeschonken….dacht ik. Maar…..daarna kwam het vingerhoedje op z’n kop in het kommetje te staan, en konden we gaan beginnen.Pak een kommetje met dat vingerhoedje er in, lift het vingerhoedje behoedzaam om. Draai nu rondjes met het omgekeerde vingerhoedje over de rand van het kommetje. Pak het vingerhoedje…. Ruik…… ruik de geur van de thee……. Nu met het vingerhoedje langs je slapen rollen….da’s tegen de rimpels…… nu over je wangen…… en jawel…. Nog een keer ruiken!! Nu wrijf je het vingerhoedje tussen je handpalmen….. daar wis je alle sporen mee uit…… en ruik……. Weer een andere geur…

Ok, nu moet het eerste kopje in 3 keer naar binnen worden gewerkt. Hete thee….. dus slurpen.
O ja, je pakt het kommetje tussen wijsvinger en duim vast, de middelvinger er onder en dan verschilt het tussen dames en heren. De heren hebben de 2 laatste vingers naar binnen, de dames naar buiten.

Ik dacht dus dat je elk ingeschonken kopje dus in 3 keer naar binnen moest werken, dit hoefde alleen de eerste keer.
We hebben heel wat aparte, bijzondere thee gedronken. Thee die eerst een bolletje leek, maar zich ontpopte tot een soort bloem, echt prachtig om te zien!
En ook de witte thee kon ik niet weerstaan. Dit is de meest luxe theesoort die er is en is ook in NL slechts heel minimaal verkrijgbaar. (vanaf donderdag niet meer trouwens)

Uiteindelijk daar 3 soorten thee gedronken en eigenlijk dronken van de thee mij laten verleiden tot het aanschaffen van wat speciale soorten thee. De thee die een bloem wordt, de thee van de keizer, de thee die de vader van Jen graag drinkt…. Kortom…. Ik kreeg er ook nog een gratis thee servies bij, ik zal dus wel iets te ruim hebben gezeten ;-)

Daarna Jen uitgenodigd om te gaan eten. Iets lichts, dus toch maar niet de Peking Duck, maar iets bij de locals…. En jawel…. TL-verlichting en houten tafeltjes met plastic stoeltjes werden het!
Ik moet hier inmiddels wel tegen kunnen en inderdaad….. tot nu toe houd ik het aardig binnen! We hebben met z’n 2 heerlijk gegeten voor nog geen 5 euro (inclusief een halve liter bier!). En jawel…. Of ik van Chinese kunst hield. Ik was uiteraard geïnteresseerd, dus wij naar haar leermeester, die momenteel een soort verkoop hield voor de mensen van de aardbeving.
Daar was de master himself aan het werk en hij had heel wat werken hangen. Ook daar liepen wel wat rijkere chinezen rond, waar ik ook van te horen kreeg dat hij 1 van de weinige chinesen is die op zijde kan schilderen. Zijn veiling catalogus van een beurs in Duitsland lag er ook en inderdaad…. Pfffff, wat is dat spul takke duur zeg! 30.000Y als start voor een mooie zijde schildering. Da’s 3000 euro! Jeetje…
Maar goed, zij doneerden nu kunst en ik kon dus bieden wat ik wilde, de opbrengst zou naar de slachtoffers van de aardbeving gaan. Ehm…. Doe maar aan de overlevenden en de nabestaanden, dacht ik nog.

Onder het mom van Ying en Yang hebben ze mij dus 2 zijde schilderingen van leerlingen verkocht (die waren gelukkig goedkoper) en na wat babbelen, babbelen, babbelen, babbelen, babbelen, babbelen, babbelen, babbelen, babbelen, babbelen, babbelen, babbelen en nog eens babbelen………

Jawel…. Nog 2 grote werken gekocht, niet de zijde werken van de meester, maar 2 werken ook op zijde, maar ook verwerkt in zijde. Op zo’n houden rol……. Erg mooi, de betekenissen ervan ook gekregen, dus weet ook het verhaal er bij en de symboliek.

Als een “gift” heeft hij mijn naam in het Chinees weten te kalligraferen (je weet wel, zo’n hobby van 10 jaar terug) en heeft hij er ook iets bij geschreven dat hij mij van allerlei goeds wenst…. Ik zit dus donderdag avond met dat ding bij de lokale chinees in Amstelveen om dus even te horen of het klopt…..

En nu….. echt naar huis, ehm… naar het hotel… Jen, je hebt mij al handen vol met geld gekost… ik taai af!
Wellicht dat ik morgen ook nog met haar afspreek. Ze is goed gezelschap, ze spreekt en Mandarin en Engels en is een local…. Moet voldoende basis geven voor een mooie dag door Beijing…..Hoef ik toch niet na te gaan of het nummer van Katie Melua klopt, dat er 5 million bicycles in Beijing zijn.

Morgen wil ik naar de verboden stad, naar het plein van de Hemelse vrede, het zomer paleis, en en en en en…… maar nu eerst naar bed….. de band in de bar van het hotel heeft mijn oren toch op de nodige wanklanken getrakteerd, die moet ik er eerst uit zien te krijgen! Dit leek echt wel de eerste ronde van Idols…. En dan de bloopers ervan……wat een drama.

Tijd om te gaan slapen, morgen wacht een verboden stad!

Tot morgen!